چه خودرویی می تواند آن همه افتخاری که مدل جاودانه F1 برای مک لارن به ارمغان آورد را دوباره تکرار کند؟ تا چه زمانی مک لارن باید طعنه قدرت کم MP4 های خود را از بقیه می شنید؟ به هرحال دوران بد مک لارن هرچه بود دیگر تمام شد؛ حالا انگلیسی ها هم وارد کلوپ دو ثانیه ای ها شده اند و چشم امیدشان به روزهای خوش در آینده ای است که P1 برای آنها رقم می زند.

مک لارن P1 خودرویی بود که ابتدا تحت یک مدل مفهومی در نمایشگاه پاریس 2012 معرفی شد. البته در همانجا ریاست کمپانی صراحتا اعلام کرد که نسخه تولید نهایی آن تا کمتر از یکسال دیگر معرفی خواهد شد. زمان گذشت تاحدود سه هفته پیش که اوّلین جزئیات رسمی آن منتشر شد تا به نوعی نشان دهنده عزم جدی مک لارن برای رسیدن نسخه نهایی آن به نمایشگاه ژنو امسال باشد. حالا همه چیز برای جنجال های دوباره P1 آماده و مهیاست!

قبل از شروع اول از همه باید این نکته را بگوییم که نسخه نهایی P1 با مدلی که در پاریس رونمایی شد در ظاهر، به جز اضافه شدن خروجی هوا در قسمت زیرین گلگیرهای جلویی – برای بهبود خنک کاری و افزایش نیروی عمودی – تفاوت قابل توجه دیگری ندارد. به نظر نمی رسد که ضریب درگ 0.34 برای چنین خودرویی مناسب باشد؛ این عدد هرچند از ضریب درگ 0.36 بوگاتی ویرون بهتر است اما حداقل نسبت به خود مک لارن F1 که 20 سال پیش با ضریب درگ 0.32 ساخته شد، دیگر هیچ حرفی برای گفتن ندارد.

P1 در زیر بدنه خود یک پیشرانه هیبریدی دارد؛ موتور 3.8 لیتری V8 این خودرو با توربوهای دوقلو می تواند تا 727 اسب بخار قدرت در 7,500rpm به همراه 720 نیوتن متر گشتاور در 4,000rpm را در اختیار راننده قرار دهد. اما این پایان کار نیست چراکه P1 یک موتور الکتریکی 176 اسبی هم دارد تا بدین ترتیب حداکثر قدرت خالصش به 903 اسب بخار و حداکثر گشتاورش به 900 نیوتن متر افزایش یابد. وظیفه انتقال این قدرت نیز برعهده گیربکس هفت سرعته دوکلاچه Graziano است.

P1 که با کمک موتور الکتریکی خود می تواند مسافت تقریبی 20 کیلومتری را باسرعت متوسط 48 کیلومتر برساعت طی کند، صفرتا 100 را کمتر از 3.0 ثانیه و صفر تا 300 را نیز در عرض 17 ثانیه (0.3 ثانیه کندتر از بوگاتی ویرون) طی می کند که 5.0 ثانیه یاحدود 23 درصد سریع تر از مک لارن F1 است؛ همچنین حداکثر سرعتش نیز بصورت الکترونیکی در 350 کیلومتر برساعت محدود شده.

اگر به فرمان خودرو دقت می کنید دکمه IPAS را در سمت راست و دکمه DRS را در سمت چپ آن می بینید که هر دو تکنولوژی را مک لارن از خودروهای فرمول قرض گرفته است. IPAS که از حروف ابتدایی عبارت Instant Power Assist System گرفته شده، در حقیقت برای شتابگیری سریع P1 تعبیه شده و می تواند تمام انرژی موجود در پکیج باطری های در اختیار موتور الکتریکی قرار داده تا به کمک آن راننده به بیشترین شتاب ممکن دست یابد. سیستم DRS نیز که نام آن از حروف ابتدایی عبارت Drag Reduction System گرفته شده، وظیفه تغییر زاویه اسپویلر عقب را داشته طوریکه نیروی درگ را 23 درصد کاهش می دهد؛ همچنین به محض فشردن پدال ترمز سیستم DRS از مدار خارج می شود.

شاسی فیبرکربنی P1 تنها 100 کیلوگرم وزن داشته که به ادعای مک لارن سبکترین شاسی ساخته شده برای یک خودروی خیابانی است. P1 که حدود 300 میلیمتر بزرگتر از MP4 ساخته شده، وزن خالصی در حدود 1,400 کیلوگرم داشته و حداکثر می تواند نیروی عمودی معادل 600 کیلوگرم را تولید کند که نسبت به Mp4 چیزی حدود 500 درصد بیشتر است!

میزان آلایندگی P1 ناشی از تولید CO2 نیز 200 گرم در هر کیلومتر اعلام شده البته به شرطی که تایرهای پیرلی از مدل P Zero Corsa داشته باشد. کیت ترمز P1 توسط همکار مک لارن در فرمول وان یعنی کمپانی Akebono ساخته شده؛ گفته می شود جنس و کارایی این دیسک های کربن/سرامیکی از نمونه های موجود بهتر بوده و تاکنون نیز تنها در صنعت هوافضا از آن استفاده شده و هنوز بر روی خودرویی خیابانی قرار نگرفته اند.

درحالیکه قرار بود 500 نسخه از مک لارن P1 ساخته شود اما کمپانی رسما اعلام کرد تنها 375 نسخه از آن تولید می شود؛ ظاهرا این تصمیم بعد از دیدار اختصاصی ران دنیس با برخی از مشتریان ثروتمند P1 گرفته شده که معتقدند تولید محدود بودن P1 از قدرت یا سرعتش اهمیت بیشتری برای آنها دارد. اگر شماهم یکی از علاقه مندان این سوپرکار انگلیسی هستید باید بدانید که قیمت پایه ای آن 866,000 پوند یا معادل تقریبی 1,150,000 دلار اعلام شده است.

منبع: پدال